กระดูกสันหลัง อธิบายและทำความเข้าใจการวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลัง

กระดูกสันหลัง ห้องปฏิบัติการและเครื่องมือการศึกษา ไม่พบพารามิเตอร์ทางห้องปฏิบัติการเฉพาะที่มีนัยสำคัญ ในการวินิจฉัยในโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด ใน 90 ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยคอเคเซียนที่เป็นโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด จะมีการตรวจหายีน HLA-B27 อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความถี่ที่ค่อนข้างสูงของยีนนี้ในบุคคลที่มีสุขภาพดี ความสำคัญอิสระของการกำหนด HLA-B27 Ag สำหรับการวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดเกาะจึงมีน้อย

การตรวจหา HLA-B27 จะเพิ่มโอกาสในการวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดเกาะ เฉพาะในกรณีที่มีข้อกำหนดเบื้องต้นทางคลินิกบางประการ สำหรับการสงสัยว่าเป็นโรคนี้ เช่น อาการปวดกระดูกสันหลัง ประวัติครอบครัวแต่ไม่มีสัญญาณภาพรังสีที่ชัดเจนของถุงน้ำดีอักเสบ เมื่อเป็นโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด มักจะสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นของระดับ ESR,CRP และ IgA ในเลือด อย่างไรก็ตาม ตัวชี้วัดเหล่านี้ไม่มีนัยสำคัญโดยอิสระในการประเมินระดับของการเกิดโรค

เนื่องจากความคลาดเคลื่อนกับข้อมูลทางคลินิกบ่อยครั้ง โรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด อาจทำให้เกิดภาวะโลหิตจางและภาวะเกล็ดเลือดต่ำ ความสำคัญที่มีนัยสำคัญในการวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด เป็นการถ่ายภาพรังสี การเปลี่ยนแปลงครั้งแรกจะเกิดขึ้นในข้อต่อข้อเชิงกรานเสมอ ในกรณีที่สงสัยเกี่ยวกับโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด จำเป็นต้องทำการเอกซเรย์ของกระดูกเชิงกราน ในการฉายภาพก่อนหลังด้วยการจับกระดูกเชิงกราน

รวมถึงข้อต่อสะโพกทั้งหมด ควรมีภาพที่ชัดเจนของข้อต่อ ข้อเชิงกราน สัญญาณเริ่มต้นของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน ถือเป็นการรวมกันของพื้นที่ของการขยายช่องว่างร่วม และโรคกระดูกพรุนใต้ผิวหนังที่แพร่หลาย ควรสังเกตการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทั้งจากด้านข้างของกระดูกเชิงกราน โฟกัสแล้วยึดแน่นของข้อต่อข้อเชิงกราน รวมถึงการหดตัวของช่องว่างของข้อต่อเหล่านี้ เป็นสัญญาณที่ปลายของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน

ในช่วงปีแรกๆ โรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน ในโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด สามารถเป็นข้างเดียวและไม่สมมาตร แต่มักจะพบการเปลี่ยนแปลงในระดับทวิภาคี และสมมาตรในภายหลัง การวินิจฉัยเอกซเรย์ของถุงน้ำดีอักเสบในระยะแรก เช่นเดียวกับในวัยเด็กและวัยรุ่น มักทำให้เกิดปัญหา ในกรณีเหล่านี้จะใช้ MRI ในผู้ป่วยที่มีอาการทางคลินิกค่อนข้างนานหากมีข้อสงสัย เกี่ยวกับโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินให้ระบุเอกซเรย์ CT ของข้อต่อข้อเชิงกรานในผู้ใหญ่

เมื่อเอกซเรย์กระดูกสันหลัง มักจะตรวจพบการเปลี่ยนแปลงหลังจากเริ่มมีอาการ เป็นเวลาหลายเดือนหรือหลายปีหรือหลายปี ในระยะแรกผู้ป่วยจำนวนหนึ่งอาจแสดงอาการ ของกระดูกสันหลังส่วนหน้าในบริเวณเอว การทำลายในบริเวณมุมด้านหน้าของกระดูกสันหลัง ทำให้เรียบหรือหายไปของรูปร่างด้านข้างเว้าปกติความไม่สม่ำเสมอของสิ่งนี้ รูปร่างพื้นที่ของโรคกระดูกพรุนการเปลี่ยนแปลงในช่วงปลายรวมถึงซินเดสโมไฟต์

โซนเชิงเส้นของการสร้างกระดูกของส่วนนอกวงแหวนเส้นใย ซึ่งมักจะไม่ขยายเกินโครงร่างของกระดูกสันหลัง ซินเดสโมไฟต์แรกมักจะปรากฏที่เส้นขอบ ของบริเวณเอวและทรวงอก การทำให้แข็งตัวของกระดูกและข้อเอ็นสีเหลืองเช่นเดียวกับโรคข้อเข่าเสื่อมของข้อต่อด้าน ที่มีการแข็งตัวของแคปซูล การแข็งตัวของโครงสร้างเหล่านี้อย่างแพร่หลาย ทำให้เกิดภาพของแท่งไม้ไผ่ด้วย โรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด

การเปลี่ยนแปลงโฟกัส หรืออย่างกว้างขวางในพื้นที่ สัมผัสระหว่างแผ่นดิสก์กระดูกสันหลัง การเปลี่ยนแปลงข้อต่อระหว่างซี่โครงและกระดูกสันหลัง และโรคกระดูกพรุนก็อาจเกิดขึ้นได้เช่นกัน ด้วยความช่วยเหลือของ MRI สามารถตรวจพบสัญญาณของความเสียหายต่อกระดูกสันหลัง ซึ่งยังไม่สามารถตรวจพบได้ด้วยการถ่ายภาพรังสี การวินิจฉัยโรคถือว่าเชื่อถือได้เมื่อมีเกณฑ์การถ่ายภาพรังสี ร่วมกับเกณฑ์ทางคลินิกข้อใดข้อหนึ่ง

เกณฑ์เหล่านี้ตามอาการทางคลินิก และทางรังสีวิทยาไม่อนุญาตให้มีการวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลังข้อ การยึดเกาะในระยะเริ่มต้นเนื่องจากการเปลี่ยนแปลง ที่สำคัญในข้อต่อข้อเชิงกราน มักจะตรวจพบเพียงไม่กี่เดือน หลังจากเริ่มมีอาการของโรค สำหรับการวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดเกาะในระยะเริ่มต้น และโรคข้อเข่าเสื่อมโดยทั่วไปได้มีการเสนอขั้นตอนวิธีพิเศษ แนะนำให้ทำการตรวจเฉพาะเป้าหมายของผู้ป่วยเด็ก ที่รายงานอาการปวดหลังส่วนล่าง

ซึ่งมีลักษณะการอักเสบ ผู้ป่วยดังกล่าวจะถูกสอบสวนและตรวจดูอาการทางคลินิก ที่มีลักษณะเฉพาะของโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบ ซึ่งรวมถึงอาการปวดส้นเท้า การอักเสบของเอ็นนิ้วเท้าหรือมือที่มีอาการบวมน้ำ และภาวะเลือดคั่งในเลือดสูง ม่านตาอักเสบ กรณีของการอักเสบของกระดูกสันหลังเรื้อรังในครอบครัว โรคโครห์น ปวดก้นกบเป็นพักๆ โรคสะเก็ดเงิน โรคข้ออักเสบที่ไม่สมมาตรที่ส่วนล่างของแขนขา ผลในเชิงบวกของการใช้ NSAIDs

การเพิ่มขึ้นของพารามิเตอร์ ทางห้องปฏิบัติการของการอักเสบ CRP, ESR หากผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลังอักเสบมีอาการเหล่านี้อย่างน้อย 3 อย่าง โอกาสที่จะเกิดโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึดจะสูงมาก และมีจำนวน 80 ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ หากตรวจพบสัญญาณเพียงหนึ่งหรือสองสัญญาณ โอกาสของการเกิดโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด จะน้อยกว่า 35 ถึง 70 เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น จึงแนะนำให้กำหนด HLA-B27 หากตรวจพบเครื่องหมายทางพันธุกรรมนี้

การวินิจฉัยโรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด ถือได้ว่าสมเหตุสมผล ความน่าจะเป็น 80 ถึง 90 เปอร์เซ็นต์ และในกรณีที่ไม่มี HLA-B27 ไม่น่าจะเป็นไปได้น้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ ในกรณีที่ไม่มีอาการทางคลินิกของโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบ ในผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลังอักเสบ การศึกษา HLA-B27 ก็แสดงให้เห็นเช่นกัน ผลลัพธ์เชิงลบ ทำให้สามารถปฏิเสธสมมติฐานของโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด ความน่าจะเป็นน้อยกว่า 2 เปอร์เซ็นต์

การตรวจหา HLA-B27 ความน่าจะเป็นของการเกิดโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด ในกรณีนี้คือ 59 เปอร์เซ็นต์ บ่งชี้ถึงความเหมาะสมของ MRI ของข้อต่อข้อเชิงกราน การตรวจหาสัญญาณของถุงน้ำดีอักเสบ โดยใช้วิธีนี้จะเพิ่มโอกาสที่การเกิด โรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึดเป็น 80 ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ และการหายตัวไปของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินจะลดลงอย่างรวดเร็ว ไม่เกิน 15 เปอร์เซ็นต์หรือน้อยกว่าความน่าจะเป็นดังกล่าว

อัลกอริทึมการวินิจฉัยที่เสนอยังไม่ได้รับการทดสอบในทางปฏิบัติ การวินิจฉัยแยกโรคเมื่อทำการวินิจฉัยโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด ควรคำนึงถึงสิ่งต่อไปนี้ โรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติดจะต้องแตกต่างจากอาการปวดกล้ามเนื้อและกระดูก ที่ไม่เกิดการอักเสบที่หลังส่วนล่าง ค่าการวินิจฉัยแยกโรคติดอยู่กับจังหวะของความรู้สึกเจ็บปวด ความตึงในตอนเช้า และคุณสมบัติของข้อจำกัดการเคลื่อนไหวใน กระดูกสันหลัง ด้วยแผลที่ไม่อักเสบของกระดูกสันหลัง

ความเจ็บปวดมักจะรุนแรงขึ้นจากการเคลื่อนไหว ไม่มีอาการตึงในตอนเช้าหรือในระยะสั้น การเคลื่อนไหวมักจะถูกจำกัดในระนาบเดียวเท่านั้น ภาพเอกซเรย์ของข้อต่อ ข้อเชิงกราน ค่า ESR และ CRP ข้อมูลการตรวจทางระบบประสาท โดยปกติไม่พบการเปลี่ยนแปลงใน โรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด และในบางกรณีผลของ MRI ของกระดูกสันหลังก็มีความสำคัญในการวินิจฉัยแยกโรค

บทความที่น่าสนใจ :  หลอดเลือด อธิบายเกี่ยวกับสาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของหลอดเลือด