วัณโรค อธิบายเกี่ยวกับอิทธิพลของกระบวนการวัณโรคต่อการตั้งครรภ์

วัณโรค อิทธิพลต่อการเกิดกระบวนการของวัณโรคในการตั้งครรภ์และการเกิด ลักษณะเฉพาะบางประการของสถานะของทารกแรกเกิด ที่เกิดจากมารดาที่เป็นวัณโรค การตรวจสอบวัณโรคที่เป็นสาเหตุของโรคแทรกซ้อนทางสูติกรรม ผู้เขียนบางคนสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นของความถี่ของภาวะแทรกซ้อนดังกล่าวของการตั้งครรภ์และการคลอดบุตร เช่น ความเป็นพิษในครึ่งแรกและครึ่งหลังของการตั้งครรภ์ การแท้งบุตร การหลั่งน้ำคร่ำก่อนเวลาอันควร การตกเลือดหลังคลอด

ยิ่งไปกว่านั้นกระบวนการเฉพาะเจาะจงยากขึ้นเท่าใด ภาวะแทรกซ้อนในมารดาและทารกแรกเกิดก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้นเท่านั้น เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าด้วยวัณโรคปอดที่รักษาได้ดีและแอคทีฟ การตั้งครรภ์ดำเนินไปพร้อมกับอุบัติการณ์ ของภาวะแทรกซ้อนทางสูติกรรมที่ลดลง ในทางตรงกันข้ามในผู้ป่วยที่มีกระบวนการวัณโรคที่ใช้งานอยู่ ซึ่งได้รับการรักษาด้วยยาต้านวัณโรคอย่างดื้อดึง โดยมีรูปแบบที่ดื้อยาของมัยโคแบคทีเรียม ทูเบอร์คูโลซิสด้วยแอลกอฮอล์เรื้อรังรวมถึงอาการมึนเมาของยา

มักพบภาวะแทรกซ้อนทางสูติกรรมและการคลอดก่อนกำหนด การคลอดก่อนกำหนด การแตกก่อนวัยของน้ำคร่ำพบได้บ่อยในผู้ป่วยวัณโรคที่เป็นโพรง และมีลักษณะเป็นโพรง และในสตรีมีครรภ์ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ทรวงอกและปอดอักเสบนอกเยื่อหุ้มปอดเป็นเวลานาน จากข้อมูลที่ได้รับสรุปได้ว่าสาเหตุของการคลอดก่อนกำหนด คือภาวะขาดออกซิเจนเนื่องจากภาวะหัวใจล้มเหลวในปอด และความมึนเมารุนแรงของวัณโรคในผู้ป่วยวัณโรคปอด

ซึ่งมีเส้นใยเป็นโพรงจะเพิ่มภาวะขาดออกซิเจนและภาวะขาดออกซิเจน มีความเห็นว่าในสภาวะที่รุนแรง เช่น ในช่วงขาดออกซิเจน เมื่อความสามารถในการชดเชยการป้องกันหลัก ของร่างกายหมดลงอย่างรวดเร็ว การกระตุ้นกิจกรรมการหดตัวของมดลูก จะกลายเป็นมาตรการสุดท้ายในการปกป้องทารกในครรภ์ นอกจากภาวะแทรกซ้อนเหล่านี้แล้ว นักวิจัยจำนวนหนึ่งยังสังเกตเห็นภาวะเลือดออกต่ำ การบาดเจ็บที่ช่องคลอด และการเกาะแน่นของรก

ปริมาณการสูญเสียเลือดระหว่างการคลอดบุตร ในผู้ป่วย วัณโรค อยู่ที่ประมาณ 250 ถึง 300 มิลลิลิตร ซึ่งสูงกว่าในสตรีที่มีสุขภาพดีและอธิบายได้จากภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กในสตรีส่วนใหญ่ที่คลอดบุตร การประเมินสภาพของทารกแรกเกิดมีความเกี่ยวข้องไม่น้อย มีข้อมูลเกี่ยวกับการพึ่งพาความถี่ของภาวะขาดออกซิเจนของทารกในครรภ์ การตายคลอด ความผิดปกติ การเสียชีวิตของทารกแรกเกิดในรูปแบบและระยะของวัณโรคปอดในมารดา

อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนคนอื่นๆเชื่อว่าข้อความที่ว่า ลูกของมารดาที่เป็นวัณโรคเกิดมาพิการแต่กำเนิดที่มีน้ำหนักตัวน้อย ใช้กับเด็กที่เกิดจากสตรีที่เป็นวัณโรคปอด รูปแบบรุนแรงและก้าวหน้าเท่านั้น วัณโรคที่มีมาแต่กำเนิดในมดลูกนั้นหายากมาก ในวรรณคดีโลกมีการอธิบายวัณโรคในมดลูกเพียงประมาณ 300 รายซึ่งมีลักษณะเป็นหลักสูตรเฉียบพลันที่มีผลร้ายแรง ในช่วงเดือนแรกของชีวิตเด็ก การเกิดวัณโรคในมดลูกมีความเกี่ยวข้อง กับรอยโรควัณโรคของรก

ในเวลาเดียวกันมีเหตุผลเพียงพอที่จะเชื่อว่าการแทรกซึมของเชื้อมัยโคแบคทีเรียม ทูเบอร์คูโลซิสจากแม่สู่ลูกในครรภ์ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ก็ไม่ได้นำไปสู่โรคภัยไข้เจ็บเสมอไป มีคนแนะนำว่าการติดเชื้อแต่กำเนิด อาจมีบทบาทเป็นปัจจัยสร้างภูมิคุ้มกัน มีการสังเกตบทบาทการป้องกันที่สำคัญ ของการแยกเด็กจากมารดาในช่วงหลังคลอด ตามที่ผู้เขียนหลายคนระบุว่าในระหว่างการตรวจควบคุมเด็ก 1 ปีหลังจากแยกตัวจากมารดาที่เป็นวัณโรคไม่พบเด็กคนเดียวที่เป็นวัณโรค

เด็กที่ไม่ได้แยกจากมารดามีอัตราการป่วย และอัตราการเสียชีวิตสูง อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญของ WHO ระบุว่าไม่ควรแยกทารกแรกเกิดออกจากมารดา ยกเว้นในกรณีที่มีอาการร้ายแรงอย่างสิ้นหวัง หากมารดาไม่มีการขับถ่ายของแบคทีเรีย เด็กจะได้รับการแนะนำวัคซีนบีซีจี หากมารดาขับเชื้อมัยโคแบคทีเรียออกไป ควรทำการทดสอบทูเบอร์คิวลินก่อน และหากผลเป็นลบ หลังจากให้ BCG แล้วแนะนำให้แยกการติดต่อระหว่างเด็กกับมารดาเป็นเวลา 6 สัปดาห์ของการรักษา

แพทย์ชาวยุโรปมองว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ร่วมกับเคมีบำบัดของมารดาจะเหมาะสมที่สุด ในกรณีนี้เด็กจะได้รับการป้องกันโรคติดเชื้อด้วยสารเคมีกับไอโซไนอาซิด ตลอดระยะเวลาการขับแบคทีเรียของมารดา ฉีดวัคซีน BCG หลังจากสิ้นสุดการให้เคมีบำบัด หากเด็กยังคงเป็นเชื้อวัณโรค อาการกำเริบของวัณโรคหรือเกิดขึ้นครั้งแรก มักพบในครึ่งแรกของการตั้งครรภ์ แต่บางครั้งในช่วงสัปดาห์สุดท้ายก่อนคลอด วัณโรคที่ตรวจพบในสตรีระหว่างตั้งครรภ์

หลังการคลอดบุตร 6 ถึง 9 เดือน มีลักษณะอาการเฉียบพลัน รูปแบบทางคลินิกที่รุนแรงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับในสตรี ที่ไม่ได้ตั้งครรภ์คนอื่นๆที่ป่วยเป็นครั้งแรกและโชคไม่ดีที่วินิจฉัยช้า การสังเกตของนักวิจัยหลายคนแสดงให้เห็นว่าภาพทางคลินิกของการกำเริบ ของวัณโรคของอวัยวะระบบทางเดินหายใจในช่วงเวลาต่างๆ ของการตั้งครรภ์ไม่เหมือนกัน นอกจากนี้ ในช่วงเริ่มต้นของการตั้งครรภ์ อาการทางคลินิกของกระบวนการเฉพาะ มักจะทับซ้อนกับสัญญาณ

การเป็นพิษในระยะเริ่มต้น อาการมึนเมาที่ซับซ้อนมีความสำคัญ การร้องเรียนของผู้ป่วยเกี่ยวกับความอ่อนแอ เหงื่อออก เบื่ออาหาร ขาดการเพิ่มขึ้นหรือแม้กระทั่งการลดน้ำหนัก อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นเป็นระยะๆ ในระยะยาวเป็นค่าไข้ย่อยในตอนเย็น อารมณ์แปรปรวนบ่อยครั้ง ปรากฏการณ์เด่นชัดของความมึนเมาจะถูกบันทึกไว้ ในกรณีเหล่านี้เมื่อตรวจพบวัณโรคในสตรีมีครรภ์เป็นครั้งแรก อย่างไรก็ตาม ในผู้ป่วยดังกล่าวเป็นการยากที่จะแยกแยะว่าการเสื่อมสภาพในความเป็นอยู่ที่ดี

รวมถึงความอ่อนแอ เหงื่อออก อารมณ์เปลี่ยนแปลงบ่อย น้ำหนักลด สัมพันธ์กับการตั้งครรภ์หรืออาการมึนเมาของวัณโรคหรือไม่ ในช่วงครึ่งหลังของการตั้งครรภ์โดยปกติแล้ว สุขภาพจะเป็นที่น่าพอใจความอ่อนแอจะหายไปอาการมึนเมาหยุดลง เป็นไปได้ที่จะสังเกตเห็นการลดลงของปฏิกิริยาทางผิวหนัง ในการตอบสนองต่อการแนะนำของทูเบอร์คิวลิน สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในปฏิกิริยาทั่วไปของสิ่งมีชีวิต และเป็นบวกมากกว่าเชิงลบ

เนื่องจากไม่รวมถึงเงื่อนไขใดเงื่อนไขหนึ่ง สำหรับการพัฒนาของการระบาดของโรคติดเชื้อ เมื่อประเมินกิจกรรมของกระบวนการเฉพาะในหญิงตั้งครรภ์ ESR โดยปกติจะเร่งในหญิงตั้งครรภ์ ไม่ได้ให้ความสำคัญมากนัก อย่างไรก็ตาม จากการสังเกตทางคลินิกพบว่า ESR ระหว่างกระบวนการในระยะเสื่อม จะเกินระดับเฉลี่ยสำหรับสตรีมีครรภ์ 15 ถึง 25 มิลลิเมตรต่อชั่วโมง โดยทั่วไปสำหรับวัณโรคปอด ฮีโมแกรมจะสะท้อนถึงขั้นตอนของกระบวนการเป็นหลัก

ในระยะของการแทรกซึม เราสามารถสังเกตการณ์เกิดเม็ดโลหิตขาวนิวโทรฟิลในระดับปานกลาง และการเปลี่ยนแปลงของสูตรเม็ดโลหิตขาวไปทางซ้ายคือลิมโฟพีเนีย ในระยะของการสลายตัวและการเพาะหลอดลม การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะเด่นชัดมากขึ้น และโมโนไซโตซิสปรากฏขึ้น ในช่วงระยะเวลาของการสลายและการบดอัดของการเปลี่ยนแปลงของวัณโรคในปอด จะมีการบันทึกค่าพารามิเตอร์เลือดให้เป็นปกติ

บทความที่น่าสนใจ : โรคหัวใจเพราะปอด อธิบายกลไกสำหรับการพัฒนาโรคหัวใจเพราะปอด